تغییرات پارامترهای هیدرولیکی و نفوذ غیراشباع آب به خاک تحت تأثیر کاربرد فاضلاب در کشت سیب‌زمینی در شرایط لایسیمتری

در این پژوهش از فاضلاب خام و تصفیه­شده به منظور کشت سیب­زمینی در شرایط لایسیمتری استفاده شد. برای این منظور پنچ تیمار آبیاری شامل فاضلاب خام، فاضلاب تصفیه­شده، آب معمولی، ترکیب 50 درصد فاضلاب خام و آب معمولی، و ترکیب50 درصد فاضلاب تصفیه­شده و آب معمولی به کار گرفته شد. آزمایش در شرایط گلخانه­ای اجراء گردید. پس از ساخت و آماده­سازی، لایسیمترها با یک خاک دو لایه که به ترتیب از بالا به پائین دارای بافت لوم­شنی و لوم­ رسی­شنی بودند، گردید. برای بازسازی شرایط و ساختمان طبیعی و گسترش منافذ درشت و مسیرهای ترجیحی در نیم­رخ خاک، لایسیمترها به مدت پنچ ماه به طور هفتگی، پیش از کشت آبیاری شدند. در طی فصل رشد هشت آبیاری، با فواصل یازده روزه انجام گرفت. نفوذ آب به خاک در شروع و پایان فصل رشد به کمک نفوذسنج دیسکی اندازه­گیری شد. جهت بررسی اثر کاربرد فاضلاب بر برخی از ویژگی­های فیزیکی خاک مانند هدایت هیدرولیکی و نفوذ آب، ابتداء کارایی روش­های عددی (نرم­افزار DISC) و تحلیلی (وودینگ) در برآورد هدایت هیدرولیکی اشباع در مقایسه با روش بار ثابت مورد ارزیابی قرار گرفت، روش عددی (نرم­افزار DISC) دقت بیش­تری را بدین منظور داشت. نتایج نشان داد که مقادیر هدایت هیدرولیکی اشباع و شدت نفوذ ماندگار آب در دو مکش 5 و 10 سانتی­متر در همه تیمارهای آب آبیاری، نسبت به مقدار اولیه آنها افزایش یافت. این افزایش در لایسیمترهای تحت آبیاری با نسبت­های مختلف فاضلاب، بیش­تر از لایسیمتر آبیاری ­شده با آب معمولی بود. بیشترین افزایش شدت نفوذ ماندگار و هدایت هیدرولیکی اشباع خاک به ترتیب در تیمارهای فاضلاب خام و ترکیب فاضلاب تصفیه­شده و آب معمولی مشاهده گردید. کم­ترین میزان افزایش نیز در تیمار آب معمولی ثبت گردید. همچنین بیش­ترین تغییرات ضرایب مدل ونگنوختن در تیمار ترکیب فاضلاب تصفیه ­شده و آب معمولی و کم­ترین آن­ها (به استثناء sθ) در تیمار آب معمولی (شاهد) مشاهده گردید.